«Εδώ ο εχθρός δε θα μας αντιμετωπίσει σε μάχη εκ παρατάξεως, όπως άλλοι στρατοί με τους οποίους πολεμήσαμε στο παρελθόν. . . Ακόμη κι αν τον νικήσουμε, δε θα αποδεχθεί την κυριαρχία μας. Μας μισεί με τέτοιο πάθος που μόνο η υπομονή και η ικανότητά του να αντέχει τον πόνο το ξεπερνούν». Με λέξεις που θα μπορούσαν να έχουν παρθεί από σημερινές πολεμικές αναφορές, ο συγγραφέας του μυθιστορήματος «Οι πύλες της φωτιάς» υπογράφει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, που ξαναζωντανεύει την εισβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα 330 π.Χ. στα βασίλεια που αργότερα θα αποτελέσουν το Αφγανιστάν. Μέσα από την αφήγηση του Μαντίθεου, ενός νεαρού στρατιώτη του πεζικού στο στρατό του Μ. Αλεξάνδρου, η Ματωμένη εκστρατεία διερευνά τις προκλήσεις, στρατιωτικές και ηθικές, τις οποίες αντιμετωπίζουν ο Αλέξανδρος και ο στρατός του καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη μορφή πολέμου. Αναγκάζονται να προσαρμοστούν στις μεθόδους ενός σκληροτράχηλου εχθρού, ο οποίος χρησιμοποιεί αντάρτικες τακτικές, κρύβεται ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό και στρατολογεί στις τάξεις του γυναίκες και παιδιά. Ένας επιθετικός στρατός της Δύσης, με ουμανιστικά ιδεώδη, συγκρούεται με τους άγριους λαούς της Ανατολής, που είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν με κάθε θυσία τις εστίες τους. Ένα νεαρό αγόρι γίνεται άντρας μέσα στη φρίκη του πολέμου, γνωρίζει τις χαρές και τις λύπες του έρωτα, αντιμετωπίζει τη φρίκη των αντιπάλων, των συμπολεμιστών του, αλλά και τη δική του. . . Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί, μια κατάδυση στην ίδια τη φύση και την παθολογία του πολέμου, με όχημα και οδηγό τον τελευταίο των ανθρώπων, τον απλό στρατιώτη, την ελπίδα και την απελπισία του, απέναντι σ’ αυτό που ονομάζουμε ιστορική αναγκαιότητα και συγκυρία. . .