Με το μυθιστόρημα αυτό ο Ξενόπουλος προβάλλει ένα άλλο πρόβλημα, αιώνιο και παγκόσμιο: Το αν υπάρχουν άνθρωποι τυχεροί και άτυχοι εκ γενετής και αν οι τυχεροί είναι πάντα ευτυχισμένοι και οι άτυχοι δυστυχισμένοι. Κι όπως πάντα, για να το επιτύχει δεν καταφεύγει σε διδασκαλίες και δεν παρουσιάζει ήρωες κατασκευασμένους μόνο για να εξυπηρετήσουν τις ιδέες του συγγραφέα. Οι ήρωες του Ξενόπουλου είναι κι εδώ άνθρωποι αληθινοί, με ανθρώπινες αδυναμίες και αρετές. Ο αναγνώστης που παρακολουθεί τη ζωή και τις σκέψεις τους και τα περιστατικά που τους κάνουν να αισθάνονται άλλοι άτυχοι και άλλοι τυχεροί, συγκινείται βαθύτατα, συμμερίζεται τα αισθήματά τους και θέτει και αυτός τα ίδια ερωτήματα που κι ο ίδιος τα έχει αντιμετωπίσει πολλές φορές στη ζωή του. Αγωνίζεται και αυτός μαζί με τον συγγραφέα για τη λύση του προβλήματος.