την καρδιά του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα. Μια μοναχή κρύβει το φύλο της και κατορθώνει να γίνει ο αντιπρόσωπος του Θεού επί της γης. Για να έρθει αντιμέτωπη με τη γυναικεία της φύση. Και την πτώση.



Αυτό που τράβηξε αρχικά τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο στο μυθιστόρημα του Ροΐδη Πάπισσα Ιώαννα ήταν ο εξώφθαλμα διεθνής μύθος του. Από το 1866 που τη δημοσίευσε ο Ροΐδης, μεταφράστηκε στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, ιταλικά, τσέχικα, δανέζικα κλπ.) Σε πολλές από αυτές περισσότερες από μία φορές! Στα αγγλικά μάλιστα μετέφερε το έργο, το 1954, ο ίδιος ο συγγραφέας του Αλεξανδρινού Κουαρτέτου, ο Λώρενς Ντάρελ. Κατά τα φαινόμενα, το νεανικό αυτό και τόσο μοναχικό για την ελληνική πεζογραφία έργο τού Ροΐδη, το οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία αφόρισε, είναι όχι μόνο διεθνούς ενδιαφέροντος, αλλά και διαχρονικό. Ας σημειωθεί, ακόμη, ότι εάν η Ιωάννα εξαπάτησε το Βατικανό, κάτι ανάλογο έκανε με τους συγχρόνους του και ο Ροΐδης. Εκτός από την γνωστή κατηγορία περί λογοκλοπής σχετικά με τη μελέτη του Σεντ Μπεβ για τον Σεντ Ζιστ, που ο συγγραφέας της Πάπισσας παρουσίασε ως δικό του έργο, υπάρχει και η καταγγελία του Τάσου Βουρνά για την καταλήστευση του Σπάνχαϊμ. Ο Ροΐδης αναφέρει μια δυο φορές την περίφημη διατριβή του Σπάνχαϊμ Ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας, που εκδόθηκε στα λατινικά το 1694 και περιλαμβάνει αναφορές σε 500 τουλάχιστον ιστορικές πηγές για τον μύθο της Πάπισσας. Αποκρύπτει όμως ότι ολόκληρα χωρία του μυθιστορήματος του τα έχει αντιγράψει από τον Σπάνχαϊμ.



Ποιος ο λόγος να ξαναγράψει κανείς σήμερα την Πάπισσα Ιωάννα; Το ερώτημα απασχόλησε τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο επί πολλά χρόνια προτού παρουσιάσει τη σημερινή μυθιστορηματική και εν πολλοίς κινηματογραφική διασκευή του πασίγνωστου έργου του Εμμανουήλ Ροΐδη. Στο έργο του Ραπτόπουλου διατηρείται η ατμόσφαιρα μεσαιωνικού μυστηρίου, εντείνεται το στοιχείο ερωτισμού και βίας, αμβλύνεται η σατιρική ματιά του Ροΐδη απέναντι στην Εκκλησία και στον κλήρο και ανιχνεύονται κυρίως η γυναικοκρατία και η μητριαρχία που αναδύονται στις ημέρες μας. Η ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας αποκτά στοιχεία της εποχής μας.