«Στοχασθείτε: ποια ήταν η στάθμη του πανανθρώπινου πολιτισμού, όταν οι Έλληνες παρουσιάστηκαν στο προσκήνιο της Ιστορίας; Τι κληρονόμησαν απ τους Αιγαίους; Και τι διδάχτηκαν απ τους πολιτισμούς της Αιγύπτου και της Ασίας; Η σκαπάνη του αρχαιολόγου έφερε στο φως αυτούς τους προελληνικούς πολιτισμούς. Τους γνωρίζουμε πια αρκετά καλά· εκτιμούμε τις κατακτήσιες τους στο κοινωνικό και το αισθητικό πεδίο. Διαπιστώνουμε την απελπιστική γύμνια τους στο πνευματικό και το γνωστικό· κι ισχυριζόμαστε, με κάθε βεβαιότητα, πως δεν ήσαν σε θέση να δώσουν τίποτα παραπάνω από τα ελάχιστα που έδωσαν.
Ήρθαν όμως οι βάρβαροι Έλληνες. Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά σ αυτά τα υποτυπώδη πολιτιστικά δείγματα, αμαέσως κατάλαβαν ποιο δρόμο έπρεπε ν ακολουθήσουν για να φτάσουν τον πραγματικό και μοναδικό πολιτισμό της ανθρωπότητας.[...]