... Αναλογιζόμουν ποιος πλούτος τελικά κατακάθισε μέσα μου από την επαφή μου με τον ποιητή και το έργο του. Δεν άργησα να τον επισημάνω. Πρώτα απ' όλα ήταν η υψηλή αντίληψη των πραγμάτων.
Το μίσος του για την τυραννία. Ο πατριωτισμός του. Το πάθος του να υπερασπίζεται την προσωπική και την εθνική του ελευθερία. Η μοναξιά του η δημιουργική. Η αγάπη του για τα παιδιά, αν και δεν είχε παιδιά ο ίδιος. Η ακριβή του αγάπη για την ποίηση.
Η επίπονη επεξεργασία της τεχνικής του. Το κυνήγι της τελειότητας. Οι υποθήκες του: "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές".
Οι στίχοι του, που έρχονται αυθόρμητα στα χείλη, και περισσότερο εκείνος ο καταπληκτικός, που μ' ακολούθησε βήμα βήμα σ' όλη μου τη ζωή από τότε που τον αποστήθισα:
"Πάντα ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα
τα μάτια της ψυχής μου".