"Δίχως παπά κοντεύανε να μείνουνε χρονιάρες μέρες οι Καλυβιώτες. Το έλεγε ο μπαρμπα-Μηλιός, ο πρόεδρος, και το ξανάλεγε. Το χωριό τους είχε παπά, τον παπα-Βαγγέλη, αυτός, όμως, είχε ξεμείνει Μεγαλοβδόμαδα στα χωριά της απέναντι ακτής και δεν μπορούσε να γυρίσει στο χωριό του να λειτουργήσει για την Ανάσταση, καθώς το πλοίο που έκανε τη διαδρομή είχε βουλιάξει αύτανδρο. Ταχτικά βούλιαζε το πλοίο που έκανε το δρομολόγιο για τα απέναντι χωριά, κι ωστόσο όλο και βρίσκουνταν ένα καινούριο να πάρει τη θέση του, καινούριος καπετάνιος που δεν τον έσκιαζαν οι φοβέρες του κυμάτου. Ώσπου να βουλιάξει κι αυτό και φτου κι από την αρχή..."