Κάθε φορά που φτάνεις στην Κέρκυρα πολύ πρωί, όταν τα δροσερά σύννεφα δεν έχουν σηκωθεί ακόμα απ' το Φρούριο, όλα τα παραμύθια στέκουν εκεί απέναντι, τυλιγμένα στην απαλή ομίχλη, και περιμένουν να καλωσορίσουν τον ταξιδιώτη. Στο νησί των Φαιάκων. Ακόμα - και για πάντα - από δω, ο Οδυσσέας αγναντεύει την πατρίδα του απέναντι. . . Η θεά Αθηνά, καταστρώνοντας σχέδιο επιτελικό, ετοιμάζει το γυρισμό του στην Ιθάκη. Ο Οδυσσέας ο Έλληνας, ο ναυτικός. . . ο ναύτης. . . που πάλεψε με τον Ποσειδώνα, το θεό των θαλασσών και των υδάτων, και τον Αίολο των ανέμων. Και τα κατάφερε! Γύρισε σπίτι του. Κι ο ήρωάς μας απ' τον Οδυσσέα ξεκίνησε. . . Έγινε στο δρόμο Λύσανδρος. . . Που δεν ήταν ούτε στρατηλάτης ούτε βασιλιάς. Ο δικός μας Οδυσσέας ήταν σκέτος ναύτης, έφτασε τυχαία στην Κέρκυρα, για να συναντήσει την Αθηνά. . . όχι τη θεά - τη γειτόνισσά του την Αθηνά που παριστάνει το θεό! Και ν' ακούει την αδελφή της τη Μυρσίνη, που ήταν κάποτε σοπράνο και τραγουδούσε σαν Σειρήνα. . . Και να ταλαιπωρηθεί απ' το γιο του που πετούσε στα σύννεφα γιατί ήταν αεροπόρος. Κι ωραίος. . . Ο Βαλέριος! Που θα ερωτευόταν τη Λίζα, με το μοναδικό προφίλ που θύμιζε τ' αρχαία κορίτσια των αμφορέων και την Ελισάβετ της Αυστροουγγαρίας που 'χε χτίσει στο νησί το Αχίλλειον!. . . Τα φυσικά στοιχεία της Κέρκυρας είναι το νερό κι ο αέρας. . . Ο Ναύτης των Υδάτων. . . Κι ο Πιλότος των Ανέμων. . . Στα χέρια της θεάς Αθηνάς και μιας Ελισάβετ. . . ακούν το τραγούδι των Σειρήνων. . . στο νησί των Φαιάκων. . .