Το ξόδι ακολουθούσε τον όρκο και γινόταν όλο μαζί μια ασυνάρτητη σειρά έκθετες σάρκες, ασπρουλιάρικα νεκρά μάτια, μαύρες φιγούρες σκόρπιες, ίσκιοι στο χώμα και σπασμένα ειδώλια κι ένας ήλιος του απογεύματος που την πονούσε στο λαιμό. Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν το τέλος.