Κυρά των Αμπελιών, που σ' είδαμε πίσω απ' το δίχτυ του πευκόδασου να συγυρίζεις με το χάραμα τα σπίτια των αητών και των τσοπάνων, πάνου στη φούστα σου ο αυγερινός διάνευε τους πλατιούς ίσκιους των κληματόφυλλων δυο αγουροξυπνημένες μέλισσες κρεμόντανε στ' αυτιά σου σκουλαρίκια και τα πορτοκαλάνθιασου έφεγγαν τη μαύρη, την καμένη στράτα. [...] [Από την έκδοση]