Οι τρεις αυτές ιστορίες λένε για πολιτείες που ναι χωρισμένες στα δύο, με τους κατοίκους τους να χουν χάσει τη φωνή τους και με σταματημένα όλα τα ρολόγια εκατόν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Για κερασιές που δεν ανθίζουν και για τεράστια χρυσά αβγά που για χάρη τους ξεσπούν πόλεμοι.
Απ το Μεγάλο Λεξικό σβήνονται από μόνες τους οι πιο όμορφες λέξεις. Ποιητές και υφάντρες μπερδεύουνε τα χρώματα. Κι ένα σωρό ακόμη συμφορές, όλες απ την αμυαλοσύνη των μεγάλων.
Ένα παιδί κάθε φορά ξεκινάει να δέσει τ όνειρο και τα παραμύθια με την πραγματικότητα, να ξαναδώσει στη ζωή αυτό που δικαιωματικά της πρέπει. Γιατί όπως έλεγε και το μικρό βιβλίο με τις μεγάλες σοφίες «μόνο ένα παιδί μπορεί να γίνει φως και να φωτίσει τα σκοτάδια των μεγάλων».