«Πές ναί στόν εαυτό σου, σέ αυτό πού σέ κάνει διαφορετικό, στά συναισθήματά σου, στό πεπρωμένο σου! Δέν υπάρχει άλλος δρόμος. Πού ακριβώς οδηγεί δέν ξέρω, ξέρω μόνο ότι οδηγεί στή ζωή, στήν πραγματικότητα, στήν αναγκαιότητα πού καίει. Μπορεί νά σου φανεί ασήκωτο αυτό και ν' αυτοκoνήσεις ή κατάληξη αυτή είναι δυνατή γιά όλους, συχνά ή σκέψη της κάνει κάποιον νά αισθάνεται καλλίτερα όπως κι εμένα. Αλλά τό ν' αποφύγει κανείς αυτό τό μονοπάτι από απόφαση, προδίδοντας τό πεπρωμένο καί τή φύση του, έχοντας εξομοιωθεί μέ τό «κανονικό» - αυτό δέν μπορείς νά τό κάνεις. Δέν θά τό κατάφερνες γιά πολύ καιρό, και η απελπισία σου θά ήταν μεγαλύτερη απ' ότι είναι τώρα».