«Απόψε το βράδυ θα φυλάξω σκοπός από τις 12 τα μεσάνιχτα ως τις 6 το πρωί. Θα σε σκέφτομαι πολύ αυτές τις ώρες. Μου κάνει πολύ καλό να σε σκέφτομαι, όταν μάλιστα όλα τα άλλα που γίνονται γύρω μου δεν έχουν καμιά σχέση με σένα. Γιατί ποια σχέση μπορείς να έχεις εσύ μ’ αυτούς τους ανθρώπους που περπατάνε άσκοπα τη νύχτα και σταματάνε έξαφνα μπροστά σου; “Τις εί” τους ρωτάς. Κι αυτοί σε κοιτάνε και δεν μιλάνε. Κι η διαταγή το λέει καθαρά: “Μετά την πρώτη ερώτηση να πυροβολείτε!” Ξέρεις τι θα γίνει αν πυροβολήσω; Ένας άνθρωπος θα είναι νεκρός. Αν δεν πυροβολήσω μπορεί να με σκοτώσει αυτός! Έτσι λεει ο κανονισμός. Όλοι είναι εχθροί. Όλοι, Κι αυτοί που μιλάνε κι αυτοί που δε μιλάνε. Επομένως εγώ κινδυνεύω. Και στη χειρότερη περίπτωση αυτός ο εχθρός θα με σκοτώσει. Μπορεί όμως και να μ’ αφήσει να ζήσω. Και να τον αφήσω κι εγώ. Και να το μάθουν οι άλλοι. Και τότε να με σκοτώσουν αυτοί. Το λέει κι αυτό ο κανονισμός. Για όλα έχουν προβλέψει λοιπόν!»