Στο Βροχοποιό, ο Μάγος-Βροχοποιός Κνεχτ (που σημαίνει «υπηρέτης» στα γερμανικά) ενσαρκώνει αυτή καθαυτή την προσπάθεια του αρχέγονου ανθρώπου να εναρμονιστεί με ό,τι απειλητικό τον περιβάλλει και να συμφιλιωθεί με ό,τι άγνωρο και επίβουλο σκιρτά εντός του.
Στον Εξομολογητή, ο Ιωσήφ Φάμουλους (που σημαίνει «υπηρέτης» στα λατινικά) ξανοίγεται στην πραγματική έρημο κάποια μακρινή πρωτοχριστιανική εποχή για να βρει μέσα απ την έρημο της ψυχής του το θρυλούμενο Θεό. Ο Έσσε αναδεικνύεται εδώ υπέρμαχος μιας ανώτερης νομοτέλειας, αποβλέποντας σε μια ποίηση που να αποτελεί «ένα μεγαλειώδες τολμηρό τραγούδι της νοσταλγίας και της ζωής».
Τέλος, με την Ντάσα, στην Ινδική Βιογραφία (Ντάσα σημαίνει «υπηρέτης» στα σανσκριτικά), ο Έρμαν Έσσε παντρεύει το μυστικισμό της Ανατολής με τον ορθολογισμό της Δύσης, τη μέθη με τη σαφήνεια, ολοκληρώνοντας ουσιαστικά την τρίτη μετενσάρκωση στο παρελθόν του «θανατολάτρη Ευρωπαίου», σε μια σύνθεση όπου τα βήματα του Χρόνου ηχούν εκκωφαντικά μέσ από τους παλμούς του Σύμπαντος